Gewoon. Je ding doen.
Het leek allemaal zo gewoon, een periode van voorspoed, een periode van economische groei. Het is makkelijk om alles gewoon te vinden als het ons goed gaat. Gewoon. “Gewoon een paar nieuwe sneakers” “gewoon even je best doen” “gewoon even wat nieuws verzinnen” “gewoon gas geven”…
Een buitengewone periode. Vragen, vragen, vragen.
En dan ineens is het niet meer gewoon. Het is ineens anders. Een periode waar alles onder druk staat. Gezondheid, economie, sociale contacten. Een situatie die niet helemaal te overzien is en waarvan we niet precies weten waarom het is, wat het is, hoe we het moeten aanpakken en wanneer het eindigt. We hebben veel, heel veel vragen. We vragen ons af waarom we in Nederland traag reageren, of waarom we zulke heftige maatregelen nemen voor een griep. We vragen ons af waarom de minister president er niet is bij de aankondiging van de maatregelen en tegelijk of het zo heftig is dat het hele land toegesproken wordt door de minister president. De vragen gaan over onze cultuur, over de gekozen richting, de regels en het leiderschap. In tijden van crisis hebben we nou eenmaal enorm veel vragen…
Een overgangsperiode. Leiderschap en verhalen.
Mijn dochter van 15 zei vandaag dat alle historici dit allang voorspeld hebben. Nuchter als ze is analyseerde ze de situatie en legde de voorgaande eeuwen ertegen aan. Minder nuchter reageert ze op thuis zijn, verveling en online lessen volgen. Heel veel vragen, van die ‘waarom’ vragen. Ook zij zit er middenin. In een buitengewone periode waar alles anders is. Vrienden die binnen moeten blijven, werk dat ophoudt omdat het restaurant om 18.00 dicht gaat en 3 weken dicht blijft, een school die ineens online lessen gaat verzorgen. Als puber, waarin je sowieso al in een tussenfase zit van kind naar jong volwassene, is duidelijkheid en een helder verhaal nog belangrijker.
Het draait nu echt om:
1. Buiten gewoon leiderschap
2. Een helder verhaal, het ‘narrative of change’
In zo’n buitengewone fase is het belangrijk dat een leider zijn positie kiest. De leider moet enerzijds ondersteunend, wendbaar zijn en anderzijds duidelijk. Dat vraagt nogal wat. Je moet de verschillende perspectieven bekijken, luisteren naar de experts, je continu aanpassen aan de nieuwe dilemma’s en geen ruimte laten voor misinterpretatie of slechte vertaling van de beslissingen die zijn genomen. Krachtig en liefdevol tegelijk. In zo’n buitengewone fase zorg je als leider dat je je belofte écht waarmaakt.
Een leider moet ondersteund worden door anderen die het verhaal kunnen vertellen. Het ‘narrative of change’, duidelijk en leidend zodat de mens weet waar hij aan toe is. Een verhaal verbindt. Een verhaal zorgt voor actie en sociale cohesie. Het schept duidelijkheid over het waarom en de stip op de horizon.
Straks is alles weer gewoon…
We zijn veerkrachtig en we kunnen veel. We zouden nog veel meer kunnen als we onze talenten (nog meer) benutten om onze doelen te behalen.
We volgen. Vooral als het verhaal helder is. De straten zingen, we zorgen voor de ouderen, we hangen spandoeken op voor de zorgmedewerkers. We zijn sociale wezens en als het verhaal klopt, duidelijk en goed is? Dan bewegen we mee. Net zolang tot alles weer gewoon is.
Wat betekent dit voor jou en jouw organisatie? Welk verhaal vertel jij? In gewone én buitengewone tijden, kun je op ons rekenen!